Badania przeprowadzone przez Instytut Nauk o Środowisku i Technologii Uniwersytetu Autonomicznego w Barcelonie obalają popularną tezę, stwierdzającą że pieniądze dają szczęście. Wyniki wskazują, że mieszkańcy odizolowanych społeczności odnotowują takie same średnie wyniki zadowolenia z życia, jak mieszkańcy krajów bogatych.
Pieniądze wyznacznikiem szczęścia? Popularna teza obalona
Naukowcy przeprowadzili wywiady z 2966 osobami z 19 społeczności tubylczych i lokalnych na całym świecie. Według informacji z badania, rdzenni mieszkańcy wykazują taki sam poziom szczęścia, jak przeciętny mieszkaniec krajów zachodnich o wysokich dochodach.
„Wiele populacji o bardzo niskich dochodach pieniężnych odnotowuje bardzo wysoki średni poziom zadowolenia z życia, z wynikami podobnymi do tych w krajach bogatych” – przekazał Eric Galbraith, będący głównym autorem badania opublikowanego w czasopiśmie naukowym Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
Naukowiec dodał, że ma nadzieję, że wyniki badania pomogą ludziom prowadzić bardziej satysfakcjonujące życie, jednocześnie radząc sobie z kryzysem spowodowanym zrównoważonym rozwojem.
Rdzenni mieszkańcy szczęśliwi tak samo, jak Ci z krajów bogatych
Według opracowanych danych, mieszkańcy 19 odizolowanych społeczności odnotowali średni wynik zadowolenia z życia na poziomie 6,8 na 10. Jest to mniej więcej tyle samo, co rezultat wynoszący 6,7 dla wszystkich krajów Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
Autor badania wskazał, że cztery z badanych społeczności odnotowały średni wynik w zakresie szczęścia na poziomie wyższym niż 8. Jest to więcej niż średni wynik szczęścia w Finlandii, gdzie średnia wynosi 7,9.
Te cztery społeczności to Kolla Atacameña w Argentynie (8,0); Pãi Tavyterã/Guarani w Paragwaju (8,2); Riberinhos w Brazylii (8,4) i rolnicy z Western Highlands w Gwatemali (8,6).
W raporcie stwierdzono, że ustalenia to „dobra wiadomość dla zrównoważonego rozwoju i ludzkiego szczęścia, ponieważ dostarczają mocnych dowodów na to, że wzrost gospodarczy pochłaniający duże ilości zasobów nie jest konieczny do osiągnięcia wysokiego poziomu subiektywnego dobrostanu„.
